Franciszek Wład
Franciszek Seweryn Wład (ur. 17 października 1888 w Ottyni - zm. 18 września 1939) - generał brygady Wojska Polskiego.
W 1907 ukończył Korpus Kadetów w Koszycach i rozpoczął służbę w armii austriackiej. Podczas I wojny światowej jako dowódca kompanii, brał m.in. udział w walkach z armią rosyjską w Galicji, gdzie w 1914 roku dostał się do niewoli. Wywieziony na Syberię, zbiegł z niewoli i przez Chiny, Japonię i USA dostał się do Anglii. W 1916 roku, w wyniku wymiany jeńców wojennych wrócił do armii austriackiej i walczył na froncie włoskim. Od 1918 w Wojsku Polskim, w czasie wojny polsko-bolszewickiej na stanowiskach sztabowych. W okresie międzywojennym początkowo w Sztabie Generalnym, następnie dowódca 1 pułku strzelców podhalańskich, piechoty dywizyjnej 25 DP, a od 28 października 1930 dowódca 14 DP. 21 grudnia 1932 Prezydent RP Ignacy Mościcki awansował go z dniem 1 stycznia 1933 na generała brygady.
W wojnie obronnej 1939 dowodził 14 Dywizją Piechoty w składzie Armii Poznań. Po bitwie nad Bzurą, w nocy z 15 na 16 września rozformował dywizję i wydał rozkaz o przebijaniu się oddziałów do Warszawy wraz ze zgrupowaniem gen. Tadeusza Kutrzeby.
Wład wraz ze swym sztabem i resztkami 58 pułku piechoty postanowił przebijać się przez Bzurę. 17 września jego oddział został zaatakowany ciężkim ogniem artylerii niemieckiej w lasach niedaleko Iłowa nad Bzurą. Generał został ciężko ranny w głowę i zmarł z ran. Przed śmiercią zdążył podyktować list do żony: Myślę stale o tobie... Umieram za Polskę. Wychowaj naszego syna na dzielnego Polaka. Spowiadałem się...
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Powązki w Warszawie.
Awanse
- podporucznik - 1910
- porucznik - 1914
- kapitan - 1917
- major - 1920
- podpułkownik - 1922
- pułkownik - 1924
- generał brygady - 1933
Odznaczenia i ordery
- Order Virtuti Militari kl. V
- Order Polonia Restituta kl. IV
- trzykrotnie Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi